آیا با تفاوت های بین کفش پیاده روی و دویدن آشنا هستید؟ انتخاب کفش مناسب، نهتنها بر راحتی شما در حین فعالیت تأثیر میگذارد، بلکه نقش مهمی در سلامت پاها، مفاصل و حتی ستون فقرات دارد. تاثیر کفش های نامناسب در ستون فقرات، که در مقاله قبلی به طور مفصل به آن اشاره کردیم، اهمیت ویژهای در انتخاب کفش مناسب برای پیشگیری از آسیبهای اسکلتی دارد. بسیاری از افراد به اشتباه تصور میکنند که تفاوت چندانی میان کفشهای پیادهروی و دویدن وجود ندارد، در حالی که این دو نوع کفش از نظر طراحی، عملکرد و فناوریهای بهکاررفته در ساخت، تفاوتهای اساسی دارند.
هر ورزشی ویژگیها و فشارهای مختص به خود را بر بدن وارد میکند و به همین دلیل، کفشهایی که برای این فعالیتها طراحی میشوند، باید متناسب با آن فشارها باشند. به عنوان مثال، در دویدن به دلیل شدت ضربههای واردشده به پا، نیاز به بالشتکگذاری بیشتر، انعطاف بهتر و وزن کمتر احساس میشود. در حالی که کفشهای پیادهروی اغلب برای حرکات یکنواختتر و آهستهتر طراحی شدهاند و تمرکز آنها بیشتر بر روی راحتی، حمایت از قوس پا و دوام است.
در این مقاله قصد داریم به بررسی جامع و حرفهای تفاوتهای کفشهای پیادهروی و دویدن بپردازیم و جزئیاتی همچون نوع زیره، میزان بالشتکگذاری، انعطافپذیری، طراحی پاشنه و دیگر نکات کلیدی را تحلیل کنیم. اگر شما هم قصد خرید کفشی مناسب برای سبک زندگی ورزشی خود دارید، این راهنمای کامل میتواند انتخاب صحیحتری را برایتان رقم بزند.
کفش مخصوص دویدن چیست؟
کفش مخصوص دویدن یا رانینگ، نوعی کفش تخصصی است که به طور ویژه برای حمایت از پاها در هنگام دویدن طراحی شده است. هدف اصلی از طراحی این کفشها، کاهش فشار و ضربههایی است که در اثر برخورد پا با زمین به مفاصل، عضلات و ستون فقرات وارد میشود، به طوری که سلامت بدن در حین ورزش حفظ شود و از بروز آسیبهای احتمالی جلوگیری شود. برخلاف کفشهای معمولی یا کفشهای پیادهروی، کفشهای دویدن از نظر ساختار، فناوریها و مواد به کار رفته کاملاً متناسب با نیازهای دوندگان طراحی شدهاند.
ویژگیهای اصلی کفش مخصوص دویدن:
وزن سبکتر: دوندگان نیاز دارند که کفششان سبک باشد تا بتوانند با سرعت بالاتری بدوند و خستگی کمتری را تجربه کنند. بنابراین، استفاده از مواد سبک و طراحی کمحجم یکی از مهمترین ویژگیهای این کفشهاست.
انعطافپذیری بالا: قسمت جلویی کفش مخصوص دویدن باید به اندازه کافی انعطافپذیر باشد تا حرکت طبیعی انگشتان پا در طول گام برداشتن راحتتر انجام شود. این انعطافپذیری باعث افزایش کارایی دویدن و کاهش فشار روی پا میشود.
بالشتکگذاری مناسب: یکی از کلیدی ترین ویژگی ها، بالشتک مناسب است که ضربه ناشی از برخورد پا با زمین را جذب میکند. معمولاً در قسمت پاشنه و میانه کفش دویدن، بالشتک بیشتری وجود دارد تا از آسیبهای مفصلی جلوگیری کند.
طراحی ارگونومیک: کفش دویدن باید به گونهای طراحی شود که فشار و نیروهای وارده به پا، زانو، مچ و حتی کمر به حداقل برسد. این طراحی ارگونومیک کمک میکند تا بدن در حالت طبیعی و سالمتری هنگام دویدن قرار بگیرد.
تهویه مناسب: در طول دویدن، پاها به شدت عرق میکنند. کفشهای دویدن معمولاً از جنسهای تنفسی و مواد شبکهای ساخته میشوند که به جریان هوا کمک کرده و باعث خنک ماندن پا میشوند.
زیره ضد لغزش و مقاوم: زیره کفشهای دویدن باید به گونهای باشد که در تماس با سطوح مختلف، از لغزش جلوگیری کند و در عین حال دوام بالایی داشته باشد تا بتواند فشارهای ناشی از دویدن روی زمینهای مختلف را تحمل کند.
پایداری و کنترل حرکت: بسیاری از کفشهای دویدن دارای فناوریهای خاصی هستند که به کنترل حرکت پا (مثل جلوگیری از پرونییشن یا سوپرپرونییشن بیش از حد) کمک میکنند تا از آسیب دیدگیها پیشگیری شود.
کفشهای دویدن در انواع مختلفی عرضه میشوند؛ از کفشهای مینیمالیستی که برای دویدنهای سرعتی و کوتاه مدت مناسب هستند تا کفشهای بالشتکدار که برای دویدنهای طولانی و تحمل فشار بیشتر طراحی شدهاند. انتخاب کفش مناسب دویدن با توجه به نوع دویدن، فرم پا و نیازهای شخصی ورزشکار اهمیت بالایی دارد و میتواند نقش مهمی در افزایش کارایی و کاهش خطر آسیب داشته باشد.
کفش مخصوص پیاده روی چیست؟
تفاوت های مهم کفش پیاده روی و دویدن
تفاوت های مهم کفش پیاده روی و دویدن در طراحی، بالشتکگذاری و انعطافپذیری است؛ کفش دویدن سبکتر و بالشتکدارتر است، در حالی که کفش پیادهروی تمرکز بیشتری بر راحتی و پایداری دارد. انتخاب اشتباه میتواند منجر به ناراحتی و آسیبهای جدی شود.
۱. تفاوت در میزان ضربه گیری (بالشتک گذاری)
دوندگان در هر گام حدود سه برابر وزن بدن خود را روی پا وارد میکنند. به همین دلیل کفشهای رانینگ معمولاً دارای بالشتکهای تقویتشده در ناحیه پاشنه و میانه زیره هستند تا این فشار را جذب کنند. اما در پیادهروی این فشار کمتر است و معمولاً حدود ۱.۵ برابر وزن بدن است؛ بنابراین کفشهای واکینگ به بالشتک کمتری نیاز دارند.
۲. تفاوت در طراحی پاشنه
در کفشهای دویدن معمولاً ارتفاع پاشنه نسبت به پنجه کمی بیشتر است (Drop) تا حرکت انتقالی از پاشنه به پنجه سریعتر و روانتر انجام شود. این در حالی است که در کفشهای پیادهروی این اختلاف ارتفاع کمتر بوده و کفش به زمین نزدیکتر است تا حس طبیعیتری از راه رفتن منتقل کند.
۳. تفاوت در انعطاف پذیری کفش
کفشهای دویدن معمولاً در قسمت قوس یا خط میانی کفش انعطافپذیر هستند تا حرکات پا را در سرعتهای بالا راحتتر پشتیبانی کنند. اما در پیادهروی انعطافپذیری باید در قسمت جلوی کفش (پنجه) باشد چون حرکت گامبهگام از آن نقطه آغاز میشود.
۴. تفاوت در وزن کفش
کفشهای دویدن تا حد امکان سبک طراحی میشوند تا دونده احساس خستگی نکند. این در حالی است که کفشهای پیادهروی اغلب وزن بیشتری دارند زیرا نیازی به سرعت یا پرشهای سریع ندارند و پایداری بیشتری را برای قدمهای آهسته فراهم میکنند.
۵. تفاوت در تهویه و جنس رویه
کفشهای دویدن معمولاً از متریالهای مشبک، سبک و تنفسی ساخته میشوند که رطوبت را دفع کنند و از عرق کردن پا جلوگیری شود. اما کفشهای پیادهروی گاهی ساختاری سنگینتر و مقاومتر دارند و در مدلهای روزمره شاید اصلاً تهویه خاصی هم نداشته باشند.
۶. تفاوت در استحکام و دوام
کفشهای واکینگ غالباً برای استفادههای طولانیمدت و مسیرهای شهری یا صاف طراحی میشوند و بنابراین زیرههای سفتتر و مقاومتری دارند. در حالیکه کفشهای رانینگ برای مسیرهای متنوعتر طراحی شدهاند و ممکن است استحکام کمتری داشته باشند اما در عوض عملکرد بالاتری در جذب ضربه و راحتی دارند.
آیا می توان کفش پیاده روی و دویدن را جای هم استفاده کرد؟
به صورت کلی توصیه میشود از هر کفش برای کاربرد اصلیاش استفاده کنید. کفشهای دویدن برای پیادهرویهای کوتاه مشکلی ندارند، اما کفشهای واکینگ به دلیل وزن بیشتر و انعطاف کمتر نمیتوانند فشارهای وارده در دویدن را کنترل کنند و خطر آسیبدیدگی را افزایش میدهند. مخصوصاً برای دوندههای حرفهای، استفاده از کفش مناسب دویدن امری حیاتی است.
نکات مهم در خرید کفشکفش پیاده روی و دویدن
در هنگام خرید حتماً جوراب ورزشی بپوشید.
پا در پایان روز کمی متورمتر است؛ عصر برای خرید مناسبتر است.
حدود یک سانتیمتر فاصله بین انگشت شست و نوک کفش باقی بگذارید.
پاشنه نباید در کفش لق بزند یا بلغزد.
کفش از همان ابتدا باید راحت باشد؛ به امید جا باز کردن کفش نخرید.
خطرات استفاده نادرست از کفش ورزشی
استفاده از کفش نامناسب میتواند باعث بروز مشکلاتی چون:
درد در پاشنه (فاشیای پلانتار)
درد ساق پا (شین اسپلینت)
زانو درد و کمردرد
تاول و میخچههای آزاردهنده
صدمه به مفاصل و ستون فقرات شود.
سخن پایانی
کفش مناسب هر ورزشی، اولین گام برای حفظ سلامت پا، مفاصل و جلوگیری از آسیبهای احتمالی است. کفشهای دویدن سبکتر، منعطفتر و دارای بالشتکهای قویتر هستند. درحالیکه کفشهای پیادهروی بر راحتی، دوام و پایداری بیشتر تمرکز دارند. انتخاب درست کفش، نهتنها به بهبود عملکرد ورزشی شما کمک میکند بلکه از آسیبهای رایج پا جلوگیری خواهد کرد. اگر به سلامت و راحتی خود اهمیت میدهید، هرگز کفش پیادهروی را برای دویدن یا برعکس استفاده نکنید.